خبرگزاری مهر، گروه بینالملل: در جهانی که نشانههای بحران یکی پس از دیگری سر بر میآورند، زمزمههای هشدارآمیز درباره نزدیکی به فاجعهای بزرگ، بار دیگر پررنگ شده است. همین دیروز «دیمیتری مدودف» معاون شورای امنیت روسیه، با توصیفی بیسابقه از شرایط جهانی، نسبت به خطرات یک رویارویی هستهای هشدار داده و از انباشت تهدیدات در نقطهای حساس سخن گفت و از سوی دیگر، بالا گرفتن ناگهانی تنشها میان دو قدرت اتمی هند و پاکستان پس از حمله خونین در کشمیر، چشماندازی نگرانکننده پیش روی جهان گشوده است؛ چشماندازی که در آن، یک اشتباه کوچک میتواند عواقبی فاجعهبار به همراه داشته باشد.
در چنین شرایطی، بازخوانی نشانههایی که برای سنجش وضعیت ناپایدار جهان طراحی شدهاند، معنای تازهای مییابد. یکی از این نشانهها، ساعتی نمادین است که به ابتکار گروهی از دانشمندان ساخته شد تا میزان نزدیکی بشریت به مخاطرات فزاینده را با هر تکان عقربههایش بازتاب دهد. تحولات اخیر بار دیگر نگاهها را به سوی این معیار هشداردهنده جلب کرده است؛ معیاری که به نام «ساعت رستاخیز» شناخته میشود و وظیفهاش یادآوری مسئولیت سنگین رهبران جهانی در برابر سرنوشت مشترک بشر است.
ساعت آخرالزمان چیست؟
ساعت رستاخیز از سال ۱۹۴۷ به عنوان اخطاری برای دانشمندان اتمی جهان درباره خطرات سلاحهای اتمی آغاز به کار کرده است. در آن سال عقربه این ساعت هفت دقیقه تا نیمه شب را نمایش میداد، نیمه شب به معنی نابودی نسل بشر است. اما ایده ساخت ساعت رستاخیز از کجا آمده و چه عواملی در تغییر عقربههای این ساعت تأثیر گذار هستند؟