اید این واقعیت را پذیرفت که پدیده فراگیر عمل زیبایی دست فیلمسازان را بسته است و آنها بویژه برای انتخاب بازیگرانِ آثار تاریخی گرفتار چالش اساسی هستند. یک راهکار میتواند این باشد که از گزینههای غیرعملی استفاده شود که خب تعداد کم است! یا ظرفیت بازیگران جدید و «نچرال» مورد بهره قرار گیرد.
فعلا، حضور امثال لیلا اوتادی که سراغ عمل زیبایی رفتهاند، در کارهای تاریخی، موقعیتی غریب ایجاد میکند! این بازیگر را مدتی است در شبکه یک و سریال «مهمانکشی» میبینیم که نقش زنی عرب به اسم هند، همسر عبیدالله (حسام منظور) را ایفا میکند. هرچه قدر گریم منظور به کمک باورپذیری نقش آمدهاست، کاراکتر اوتادی از چهره دستکاریشدهاش لطمه دیده.
قبلا نوشتیم که دیالوگهای «مهمانکشی» با لحن و شیوه امروزی تبدیل به یکی از ایرادات این سریالِ ضعیف شده. همین مساله روی نتیجه بازی لیلا اوتادی هم اثر منفی گذاشته.
البته خانم اوتادی، اگر هم با اسلوب منطبق بر آثار تاریخی حرف میزد، باز هم کیفیت بازیاش جایی برای دفاع نداشت. او مثل بیشمار بازیگران ایرانی، فاقد قدرت جان بخشیدن به شخصیتهای مختلف هستند و همواره در یک مسیر مشخص گام برمیدارند. فرقی هم نمیکند ایفاگر نقش تاریخی باشند یا امروزی.
