شخصیت یزید در سریال «مهمانکشی» یکی از چالشبرانگیزترین نقشهای کارنامه پژمان بازغی است. او را در این قالب نمیتوان پذیرفت؛ چون فردیت بازیگر بر کاراکتر چربش دارد.
با تماشای یزید، احساس میکنیم این خود بازغی است که دارد صحبت میکند و حتی برای مثال، لحن او تفاوتی با سریال قبلیاش «یزدان» ندارد. سازندگان «مهمانکشی» دنبال نوآوری بودهاند و اغلب شخصیتها به شکل محاوره حرف میزنند. همین موضوع تبدیل به یکی از ضعفهای سریال و بازی بازغی شده است. شاید اگر صدای او دوبله میشد، حس همراهی بوجود میآمد.
از سوی دیگر، گریم و پوشش فاقد قدرت و کارآیی کافی برای نزدیک شدن بازیگر به شخصیت است. ریش و مو به همراه لباس عربی بر چهره واقعی بازغی غلبه ندارد و به جای ملاقات با یزید، خود پژمان را میبینیم. این ضعف نیز به سازندگان سریال برمیگردد که نشانههایی برای ایجاد تفاوت چشمگیر در چهره او ایجاد نکردهاند.
در لحظاتی، ویژگیهای یزید مثل علاقه به عشق و حال و سر به هوایی و قدرتطلبی و… در بازی بازغی به چشم میآید که نشان از تجربه و توان او دارد. با این حال، باید منتظر موقعیتهای دراماتیک و نقاط عطف زندگی کاراکتر بود تا ببینیم بازیگر چه مصافی با نقش دارد. آیا مثل بابک حمیدیان (ایفاگر نقش یزید در فیلم رستاخیز) اتفاقی ویژه رقم میزند یا خیر.
